چندین سال است که استفاده از دستگاه اسکنر اثر انگشت رواج زیادی پیدا کرده. استفاده از این دستگاه در ادارات، خانه های هوشمند، ورودی ها و مکان هایی از این قبیل سبب سهولت و سرعت در کارها شده است. این دستگاه می تواند سطح امنیتی را ارتقا داده و فرایند احراز هویت را تسهیل کند. دو سنسور اثر انگشت رایج که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند، حسگرهای نوری و حسگرهای خازنی هستند. در ادامه با نحوه کار آن ها آشنا می شویم.
دستگاه اسکنر اثر انگشت نوری چگونه کار می کند؟
سنسورهای اثر انگشت نوری مدت زیادی است که در دسترس هستند. یک دستگاه اسکنر نوری اثر انگشت با تابش نور بر اثر انگشت شما و گرفتن عکس دیجیتال کار می کند. ریزتراشه حساس به نور با مشاهده برجستگی ها و فرورفتگی های اثر انگشت، تصویر دیجیتالی را می سازد. سپس این فراز و فرود ها را به 1 و 0 تبدیل می کند و کد شخصی کاربر را ایجاد می کند.
دستگاه اسکنر اثر انگشت خازنی
در دنیای امروز، اسکنرهای خازنی اثر انگشت رایج‌تر هستند و به وفور در گوشی‌های همراه یافت می‌شوند. این اسکنرها مشابه صفحه نمایش لمسی خازنی کار می کنند. این اسکنرها اثر انگشت شما را با استفاده از رسانایی بدن انسان، ایجاد میدان الکترواستاتیک و ایجاد یک تصویر دیجیتال بر اساس میدان الکترواستاتیک اندازه گیری می کنند.
برای پرداختن به جزئیات بیشتر، اسکنر اثر انگشت خازنی از مدارهای آرایه خازنی کوچکی استفاده می کند که جزئیات اثر انگشت را ردیابی می کند. برجستگی های اثر انگشت شما که روی صفحات رسانا قرار می گیرد بار ذخیره شده در خازن را تغییر می دهد. در حالی که فرورفتگی ها (شکاف های هوا) شارژ خازن را بدون تغییر باقی می گذارند.
یک مدار یکپارچه تقویت کننده این تغییرات را ردیابی می کند. سپس این تغییرات توسط یک مبدل آنالوگ به دیجیتال ثبت می شود. در آن جا این داده های دیجیتال تجزیه و تحلیل می شوند. دور زدن این فناوری بسیار سخت‌تر است از دستگاه اسکنر اثر انگشت نوری است. این دستگاه ها گران تر است، پیچیده تر و ایمن تر هستند.
با پیشرفته‌تر شدن تکنولوژی، جمع‌آوری دقیق داده‌ها از طریق حسگرها اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. گوشی‌های هوشمند بهترین مثال در مورد چگونگی تغییر سریع حسگرها در مسیر زندگی ما هستند. همین چند سال پیش بود که گوشی‌ها فاقد صفحه نمایش لمسی یا اثر انگشت بودند اما امروزه زندگی بدون آن ها امکان پذیر نیست.
